شنبه، خرداد ۰۵، ۱۳۸۶

جاري در



زبان به كام مي گيري

تلخ مي شود

ازهواي جاري

كام

صدا / اگر

به سكوتت مي رساند

سكوت

درگواهي چشمانت

تاييديه مي گيرد


اين نسيم

كه تلخكام مزه مي دهد

صداي ات / مي پراكند

جاري شو

جاري

در

۶ نظر:

ناشناس گفت...

بسيارزيبا
خسته نباشي

ناشناس گفت...

سلام

مسعودجان ، شعرت درفضاي امروز

شاهكاراست . هم وجه هنري آن

هم انديشه ژرف نهفته دروراي زبان شعري

ناشناس گفت...

تحول زبان شعري شما را كه پي مي گيرم

رشدتان كاملا معاصربا تحولات شعردهه

جاري ست

ناشناس گفت...

دراين شعرتان واقعا جاري شدم

به ويژه دراين فضايي كه سخت

متعصبانه ودلگيركننده است

ناشناس گفت...

فقط بايد جاري شد.زيرا

همه چيزمزه ي تلخي مي دهد

شعرلطيف واثربخشي است

ناشناس گفت...

درنسيم روحبخش شعرت، جاري شدم