چهارشنبه، مهر ۱۲، ۱۳۸۵


احساس نخستين



هواي سرم

سنگين است

آسمان بالاي نگاهم

دم كرده و/ منتظر


پس كجاست

به كدام جهت

ازكدام سو


چشمم را

درباران پائيز

خانه مي تكانم

وسوداي آنچه بايدرا

اكنون

درمحاق نبايد

قابي دلپذير

چون چايي قند پهلو

درعصري

خسته ازنبايدها


واژه گردي هاي دربدر

واحساس نخستين را

اشكي افشاندن

هیچ نظری موجود نیست: