سه‌شنبه، اردیبهشت ۰۶، ۱۳۹۰

سفر


پرنده ای می خواند
از دهان تو
و دست هایت
سایه ی دوستی ست

ایستاده ای غمگین
بر بال هایت

سفر کن
سفر
می دانم
هیچ سروی
به شانه هایت نمی رسد

هیچ نظری موجود نیست: