سه‌شنبه، شهریور ۱۹، ۱۳۸۷

ازدکترای افتخاری تا بومی سازی سازمان سنجش


ارزش زدایی از پدیده ها به منظورتامین منافع فردی به هر روشی درجا

معه بحران زده ی ما ، گویا امری رایج و مرسوم می گردد . وبه همین

جهت گاه شاهد حرکت هایی معکوس می گردیم که نتایج زیانبار آن ، دا

من کسانی را می گیرد که روند زمان را به جهت تحقق آرمان هایی که

می تواند پشتوانه ی فردای درخشان خود وجامعه شان باشد ، به خدمت

می گیرند .

اکنون حکایت مدرک گرایی و از سکوی آن جهیدن به سوی قدرت است

تا مگر چند صباحی را پشت میز ریاست به خدمت کردن اشتغال داشتن!

حال به چه بهایی ! مدتی ست که بحث تشکیک در خصوص مدرک یک

وزیر کابینه ی نهم ، جزء خبرهای اصلی رسانه ها شده وجوانب مختلف

در درون نظام به موضعگیری در این خصوص پرداخته اند.گمان غالب

بر این است که مدرک دکترای وزیر مربوطه از یکی از دانشگاه های

معتبر انگلستان دور از واقعیت بوده وبرابر تحقیقات به عمل آمده ازسو

ی منتقدان ، بی اعتیاری مدرک فوق به یقین نزدیک شده است . به گونه

ای که دیگر اعضاء کابینه نهم ، دیگر قادر به مماشات در این خصوص

نبوده ومعتقد به اجرای عدالت از سوی خود وزیر مربوطه دررابطه با

خود می باشند . بحث های کافی و وافی با استنادات مربوطه در این را

بطه در رسانه ها مطرح شده که من اطاله کلام را جایز نمی دانم .

آنچه که جای تاسف و تحیر است برگزاری کنکور در سال جاری و

موضوعی به نام بومی سازی است از زبان مسئولان سازمان سنجش

که منجر به ناکام ماندن تعداد بی شماری از قبول شدگان در کنکورسرا

سری سال جاری ست ، که با بهترین رتبه ها در دانشگاه ها به بهانه ی

بومی سازی ، خانه نشین گردیده اند طرحی که هیچیک از قبول شدگان

کنکور سراسری از آن اطلاع نداشته اند . معلوم نیست در وضعیت بحر

انی موجود چه کسی باید جوابگوی مدرک گرایی های غیرواقعی ازیک

سو و اجحاف وضایع شدن حقوق قبول شدگان کنکور سراسری ازسوی

دیگر باشد .

آیا عواقب روانی وضعیت پیش آمده برای جوانانی که تمام روز و شب

شان را به خاطر خدمت به جامعه با مدرک واقعی و تامین آینده خود ،

اختصاص به خواندن داده اند ، توسط مسئولان مربوطه در نظرگرفته

می شود؟ اکنون چه کسی برای معضلات پیش آمده باید چاره اندیشی

نماید ؟

۴ نظر:

ناشناس گفت...

taze avaleshe...

ناشناس گفت...

زندگي صحنه يکتاي هنرمندي ماست
هر کسي نغمه ي خود خواند و از صحنه رود
صحنه پيوسته به جاست
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به ياد.

ناشناس گفت...

پرنده در فقس زنداني روياي پرواز است ...

زندگي صحنه يکتاي هنرمندي ماست
هر کسي نغمه ي خود خواند و از صحنه رود
صحنه پيوسته به جاست
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به ياد.

ناشناس گفت...

تحلیل شما جالب بود . فشار های ناشی از

سیاست غلط حکومت ، آنان را وادار به

عقب نشینی کرده و محکوم به پذیرش

دانشجویان نمود . خسته نباشید