شنبه، بهمن ۲۸، ۱۳۸۵

رد پا



جهان/ آن نيست

كه اززرورق صداها مي شنوي

نه پلك زدني

تا آوازديگري

ازپس عقربه ها

به گوش نشيند


فانوس نگاه ات را

اگردرمسيرتوفان

فتيله بالا مي كشي

ازكناررودخانه/ عبوركن

تا رد پاي تورا

دريا

موجي شود

۱ نظر:

ناشناس گفت...

سلام

شعرزيبايي است.مي شود صداها را

به رودخانه ها سپرد،تا دريايي شود

حتما ادامه بدين


يك وبگرد