شعاع جان

این اسب را زین کنید
فریاد من مانده در گلو
و این کویر تشنه
به خود می پیچد

ابرها می لولند
بر زاری های تلخ شان
و دست ها
در شبانه های مکدر/ می جویند
ستاره های گمشده خود را