مشاعرمنتقدین

بعضی از افراد مشاعرشان خوب کار نمی کند . نمی دانم این عرصه ی قدرت است

که سبب می گردد ، تا قلمرو کنش آدمی چنان بی پروا عمل نماید که هیچ حدود

و مرزی را برای تنظیم عملکرد خود قائل نباشد ؛ یا در منش و عملکرد بیرونی که

جزء ساختار شخصیتی فرد می باشد ، فرد را به کنشی وامی دارد ، که در فرایند

رفتاری وی شکل گرفته و امکان تغییر پذیری آن تقریبا ناممکن است .

سطر اول که اشاره به بد کارکردی مشاعر برخی افراد دارد، از سخنان وزیرفرهنگ

و ارشاد اسلامی ست ، که در آغاز سال جاری به عنوان عیدی تقدیم منتقدان وی

( البته سیاست های فرهنگی وزارت خانه ) شده است . خلاصه این هم نوعی عیدی

ست . جای تعجب است که وزارت خانه ای که هویت فرهنگی واخلاقی را در ترکیب

نام خود وحتی عملکرد خود یدک می کشد ؛ و باید الگو سازی برای سیستم فکری

جامعه نماید ، رئیس اولش نسبت به منتقدان سیاست هایش ، چنین منش بیانی را

بکار برد . مصداق اگر زباغ رعیت ملک خورد سیبی / برآورند غلامان وی درخت

ازبیخ نیست ؟

چند روزی از نامه ی اتحادیه ی ناشران به شخص وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی

می گذرد . محتوای نامه انعکاس فشارها وسختگیری هایی ست که از جانب این

وزارت خانه نسبت به بررسی کتاب ها وصدور مجوز برای نشرشان ، وهمچنین

درخواست مجوز برای تجدید چاپ برخی از کتاب ها و . . . است . محدودیت ها

وسختگیری هایی که در عرصه ی فرهنگ و ادبیات در دو سه سال اخیر بوجود

آمده است ، یکی ازدلایل انتشار چنین نامه هایی ست . محدودیت هایی که علاوه

بر نویسندگان و روشنفکران ، واکنش برخی از مسئولین را برمی انگیزد .

توجه به این انتقادها به جای واکنش عصبی نشان دادن ، در حوزه های مختلف

ادبیات ، هنر و فرهنگ ، به یقین قادر است فضای تنفس جامعه را پاک تر ساخته

و ارزش های واقعی کارکرد فرهنگ را به دور از سیاسی گری و جناحی سازی ،

بارور سازد . تنها نشستن و به صدای خود دل خوش داشتن ؛ نشانگر توسعه و

رشد فرهنگی نیست . جهان امروز برای برون رفت از بن بست ها و محدودیت ها ،

نیازمند تکثر صداهاست . وشنیدن همه ی این صداها توسط مخاطبان است که ،

امکان انتخاب خوش الحان ترین ترانه را میسر می سازد .