چه غریبانه خیره می‌شوند

                                بر من

به وقت عبور

تمام نشانه‌ها و تصویرها

چه نا آشنا می‌نشیند

هجای وطن

در گلوگاهم

دیر زمانی‌ست

                 گویی

این خاک

غربت راهم گشته است

و بیگانگی

دردی‌ست/ آوار

بر اندام زندگی