گاه در مواضع و سیاست های برخی مسئولین در بعضی امور ، چنان شفافیت
و روشنی ای وجود دارد ، که امکان تاویل پذیری از یک سخن و سیاست را
در ابعاد مختلف ، به کلی از بین می برد . و در حقیقت این اتخاذ مواضع به
صراحت نشان دهنده نوع نگاه سیاسی به امور و حتی تعلق خاطر این نگاه به
یک گرایش سیاسی می باشد . در حالی که اگر این نگاه فردی را در قالب یک
ساختاری که ، صاحب آن نگاه در آن فعالیت دارد ، بررسی نمائیم ، وبا عنایت
به ماهیت ساختار آن نهاد یا تشکل که در امری فعالیت دارد که تنها می بایست
در چهارچوب قانون و فراتر از نگاه صرف سیاسی و حزبی به تمشیت امور همت
نماید ، در تناقض می یابیم . حتی اگر به باور عده ای ، نوع نگاه مستتر در پس
یک سخن ناشی از احساس تکلیف و خیر خواهی باشد . گو اینکه جای پرسشی
باقی می ماند که چطور با این همه نظارت پرهزینه و دقیق ، چنین اتفاقی رخ
می دهد ، که منجر به چنین واکنشی می گردد .
موضوع مربوط می شد به اعلام نظر آقای جنتی دبیر شورای نگهبان قانون
اساسی ، که در افتتاحیه ی هشتمین دوره ی پارلمان ، در سخنی قابل تامل
بیان می دارد که (( چند نفر از نمایندگان از دست ما در رفته اند ، نباید
اعتبار نامه شان تایید شود )) او به نمایندگان مجلش هشتم توصیه می کند
(( افرادی که نباید اعتبارنامه شان تایید شود را تایید نکنند . چون چند نفر
اینگونه هستند که از دست ما خارج شده اند اما مجلس دیگر نباید اعتبارنامه
شان را تایید کند .))
تناقضی که از آن در بالا یاد کردیم مربوط می شود به اصل 93 قانون اساسی
به صراحت تایید و تصویب اعتبار نامه نمایندگان مجلس را به خود نمایندگان
واگذار نموده است ، نه به نهادی غیر از آن . آیا چنین موضعگیری صریحی ،
قابل انطباق با اصل فوق می باشد .
با توجه به اینکه آرای مردم و مشارکت شان برای تعیین نمایندگان خود ، چه
جایگاهی در امور مربوط دارد ؟
اتخاذ چنین مواضعی کم اعتنایی به آرای مردمی نیست که با تشخیص شان
نماینده مورد علاقه خود را به پارلمان فرستاده اند . آیا مردم عاجز از تشخیص
و تمیز خوب از بد هستند ؟ مسئله بسیار ساده و قابل تبیین می باشد . اگر
نص همین قانون اساسی مبنا ومعیار عمل قرار گیرد .
