صدای پای...

خطوط عابران بی گذر
و سطرهای خسته ی مادران
به نگاهی
که از کوچه ها می گذرم
به ازدحام سکوت خیابان ها
و روزنامه ها
از شلیک الفبای سربی شان
باز می مانند

غروب
تردیدش را در صدایم می ریزد

شب بخیر
آقای شاندور پتوفی

خاورمیانه

1

از خاورمیانه
به افقی خاموش
دست هایی
به سوی پنجره می آیند
و خطوط جهان
که سطر سطر
همه ی نگاه ها را
جاری می کند

فرصت دیدارمان
ستاره ها که رسیدند
میدان
یا خطوط خاموش چشم هامان

2

افسانه نیست
بهار به خیابان که می رسد
لهجه ها به رنگ شعر می شوند
و شادی ها
دست ها را به کبوتران می بخشند

افسانه می شود
امروز/ فردا
گلدان تاقچه ات
سبز که می شود
نسیم
طرح عاشقانه اش را
به پنجره می کوبد

ضلع نگاهت

برو
بیا
اضلاع جهان
برای تو

خط نگاهت را / تنها
برای من بگذار
این سطرها هنوز
بوی شیر می دهند

ابرشلوارپوش

شلوارم*را بیاورید
با ابرهای* خیس ترانه اش
آسمان این وطن
رد هیچ آفتابی را
سراغ ندارد

آسمانم را رها کنید
خلخال ستارگان و
راز سر به مهر عاشقان

دست در بهار
می چرخم و
هوای برگ های جوان
نگاه مرا
تازه می کند

______________________________​______________

**اشاره به (ابرشلوارپوش)نام کتابی از ولادیمیر مایاکوفسکی

چراغ های ممنوع

سکته می کند این زبان
از بی حجابی حرف ها
و عابران سکوت
می گذرند

رژه ی چشم های به خط
و چراغ های قرمز
که نسب
به ایوب می برند

در کوچه های عاشقانه
رها می کنم
خرده ریز سطرها را
پنجره ها به صدا می آیند
و گلدان ها
یک روز
خاطره های شان را
سبز خواهند کرد