سنگینم از رنج‌های آویزان
از شبی
که شعرهای مرا
تیره می‌کند
در آغاز واژه‌ها اما
ستاره‌های غایتی می‌درخشند
روی لبان‌تان
و دست‌هایی
که شکل فریاد را
در آسمان فردا
ترسیم می‌کند
من از میان استعاره‌ها
گلوی شما را
پیوند می‌زنم
به بوسه‌های شعرم
که عاشقانه‌ترین صدا را
سبز می‌کنند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر