شنبه، فروردین ۰۶، ۱۴۰۱

 

امشب

دوشیزه‌ی رویا را

که شکل سکوتی طولانی‌ست

در هیئت بلند عاشقانه

به آغوش می‌برم


فردا سپیده که سر زد

عطر صدایش

نشسته بر سینه‌ی آسمان

جهان را

شکل دیگر دیدن می‌کند

غایت بودن

در شیب دست‌ها

به سمت توانستن


هیچ نظری موجود نیست: