شنبه، فروردین ۰۶، ۱۴۰۱

 ‏

خیابان 

حرف اول خانه است و 

آخرین حرف نان

بر خط میزان صداها


دهان که تاول می‌زند

رویای دیدار

در زخم راه 

ادامه می‌یابد

وقتی که آب

بر لبان آوازمان

به قحطی می‌رسد


خیابان

پرسه‌ی کلمات است

در جنون گام‌ها

و تشنگی جنگل

در تنگنای بی‌آواز پرندگان


هیچ نظری موجود نیست: