جمعه، اسفند ۰۳، ۱۳۸۶

سه گانه

چرخی زدیم و

در جهان

گرد باد حادثه ای بودیم


در التهاب صدای مان

خاموش شدیم

به انتظار معجزه ای


بگذار

این سطرهای سه گانه

در چشم های تو بنشیند


بیشتر نه

یک نگاه و

ستاره ی کوچک خیال

۳ نظر:

ناشناس گفت...

عاشقانه زیبایی بود

ناشناس گفت...

نمیدونم که شعر شما را به چی باید تشبیه کنم. به نظرم یک کلیت فلسفی درفضای آن وجود دارد. که حرکت به سمت جزعیات پدیدارگرایانه میکند
بااینهمه خواندم وخوشم آمد

ناشناس گفت...

بسیار زیبا بود..!خسته نباشید.