پنجشنبه، اردیبهشت ۱۵، ۱۳۹۰

رویای جهان


رویای جهان را
سنگ می سایم
و آستین له شده ام
از چهار فصل گذشته است

باد/ نام مرا
به امواج می دهد
بادبان ها
سرگردانی ناخدا را
سر به زیر
می گذرند
ارسال شده توسط در

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)