سه‌شنبه، بهمن ۰۳، ۱۳۸۵

سطردربدر



دنبال اين سطرهاي دربدر

دربدرمي شوي


هميشه مگر

آن سوترازچند تكه پاره حرف

صدايي فرياد مي كشد

كه پرده ها را مي كشي


پنجره را به بند

كه زمزمه بي هنگام برگ ها

نگاه ات را

لومي دهد

۱ نظر:

ناشناس گفت...

واقعا به زمزمه بي هنگام برگ ها نبايد دل سپرد
شعرزيبا واثرگذاري است به شما
تبريك مي گم

سيمين .ب