در طول فاصله
گنجی نهان
در افق مسافت خاموش
چه فصل ها در گذر
است
از ابرهای خیس نگاه
تو
نت های ساکت دستانم
زمین
به تردید طول
استوارش
شکاف می خورد
در ذره ذره طلوع ات
طول فاصله
باریک می شود
باریک تر
ایستاده ام
بر تقاطع بی سایه
در دور دست
غربت چشمانم
در فرصت چکیدن و
انتظار
ای سایبان پرغرور
از پیراهن گلدارت
تا تراش مقدار
این صدا
چقدر راه نپیموده ست
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر