بیزار می شوم/ گاهی
از ترافیکی که ساعت نحس
در لحظه های بی قواره
تلقین می کند
این همه عبور و مرور
در آشنایی های یکسان
و خیابان های دو طرفه
در امتداد بوقی
که عقربه های یک طرفه را
دامنگیر نگاه می کند
سر بالا می رویم
اما شیب سرپایینی قدم های مان را
شماره نمی کنیم
سکه های رایج بودن
شاید
سرخوشی های دهانی ست
با عشوه ی بی قرار
رژ لب ها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر