پنجشنبه، مرداد ۱۸، ۱۳۸۶

قناري خسته



جهان

پشت صداي من

صداي تو

دست دراز مي كند

اين قناري خسته را


پشت پنجره

اين خيابان

شكل ديواراست

وچشم هاي ازحدقه درآمده

كدام بوسه را

درصليب تنهائي شان

پاس مي دهند

۷ نظر:

ناشناس گفت...

سلام

شعرقناري خسته خيلي اندوه زده است
البته روشن است اين اندوه زدگي از
چيست

ناشناس گفت...

قناري شعرقشنگي است. اي كاش آواز غمناكي نخوانده بود

ناشناس گفت...

آقاي بيزارگيتي

شعرقناري خسته شما عالي بود. خسته نباشي

ناشناس گفت...

با اين همه ديدوار كه جلوي چشم را نمي شود ديد، كدام اميد وبوسه

ناشناس گفت...

تمام جهان حاصل صداي ماست

رساترباد اين صداها

ناشناس گفت...

سلام این شعرمرا به آفاق دیگری برد

درود

ناشناس گفت...

فقط مي توانم بگويم عالي بود