پستوی حرف ها
ازصدای دیروز
به بهت نگاه امروزمان
وچراغی
که درپستوی حرف ها
بی فروغ
ثانیه ها را
ورق می زند
به سطرهای سپیدمان
دل / خوش می کنیم
آن سوتراز
اکنون
ودررژه چشم ها
نفس می کشیم
ازصدای دیروز
به بهت نگاه امروزمان
وچراغی
که درپستوی حرف ها
بی فروغ
ثانیه ها را
ورق می زند
به سطرهای سپیدمان
دل / خوش می کنیم
آن سوتراز
اکنون
ودررژه چشم ها
نفس می کشیم
۲ نظر:
سلام
دربعضی شعرهای تان،موقعیت
نوستالوژیکی وجود دارد و
این برزیبائی درونی شعر
می افزاید
ا.ق
درپستو نیزباید نفس کشید
ارسال یک نظر