‏بیا کنار پنجره

بنگر

نهانگاه عشق را

روحم نشسته بر نسیم سبز

با شور بی‌انتهای تماشا

پیموده راه

            فرسنگ‌ها

ای ماه خفته در اتاق تنهایی

جادوی چشم روشن خود را

بر

   چشم

           من

               تداعی کن

فواره‌‌های شبنم آغوش باش

در هر سپیده‌دم

بر چشمه‌سار هوش من