شکل حرف

زبان شکل خاموشی خیال بود

اویخته از لبانم

با طنابی که شکل مرگ را     رقم می زد

دوردست

دست ها     قواره ی جمع داشت

با تکه های بی وزن کلمات

به طعم پرواز

و حرف     حرف    حرف

طلیعه ی تازه

بر قضیه ی اکنون