جلجتای رنج

                                                با یاد مادرم

بسنده می کنیم

به تماشای خاطره ات

وخش خش ممتد صلیب شانه هایت

که جلجتایش را می جست


به قضاوت عقربه ها

چشم می نهیم

ورق می زنیم

برگ برگ یادهامان را

وپت پت صدای مان را

تا خاموشی فتیله ها

عصب می شکنیم