فردا شب یلداست.وهر ایرانی با آین شب تاریخی ، دمسازی خاص خود را دارد.
من هم در یلداگردی ام ، دوشعراز یلداسروده هایم را به یلدا می سپارم؛ با همان
حسی که دراین دو شعرنهفته است :
چشم های مان را می دزدیم
صدای مان را
پرده ها را می کشیم
مبادا
پنجره ای گشوده شود
تمام علف ها
بادو
خاک
بوی استخوان های هزارساله ی مرادارد
این یلدای ناگزیررا
برخاک خفته گان
ماه
رازی نهفته دارد