خلا صه قطعنامه ای دیگر را هم درشورای امنیت درخصوص فعالیت های

هسته ای ایران به تصویب رساندند. که معروف به قطعنامه 1747 شورای

امنیت می باشد. این قطعنامه تحریم هایی رادرخصوص ایران اعمال می کند

این قطعنامه ازکشورها می خواهد که همکاری های هسته ای خود با ایران

را محدود کرده وهیچگونه معاملات تسلیحاتی نیزنداشته باشند.

جمهوری اسلامی هم درجلسه هیات وزیران درروزیکشنبه تصویب کرد، تا

بخشی ازهمکاری با آژانس بین المللی انرژی اتمی را به حالت تعلیق درآورد

بوده است،بنابرnpt اجرای پادمان درسال 1381 که فراتر ازموافقتنامه

مصوبه مجلس شورای اسلامی دردی ماه هشتاد وپنج ، که دولت را موظف

به تجدیدنظردرهمکاری با آژانس بین المللی انرژی اتمی نموده وخواستار

تسریع دولت درفعالیت های هسته ای گردیده بود، اکنون این پادمان به حالت

تعلیق درخواهد آمد.

دردوران اصلاحات ، طرح موضوع مذاکره با آمریکا ازسوی هرکسی،

مجازاتی سنگین را درپی داشته است. اکنون که تابوی مذاکره با آمریکا

شکسته شده وازسوی مسئولان دراین خصوص اظهارنظرهایی نیزمی شود

آیا شایسته نیست که به تقویت روند برگزاری گفتگوهای دوجانبه بیشترپردا

خته شود ، تا ازاین طریق بتوان ازپیچیدگی های بحث فعالیت های هسته ای

قدری کاست واین فرایند را به سمت حل آن ازطریق یک دیپلماسی فعال توام

با یک دیالوگ مسالمت آمیزپیش برد. برگزاری دیالوگ هایی درسطوح

مختلف .مانند گفتگودرسطح پارلمانی ویا درسطح نمایندگان دول ویا درسطح

دانشگاهیان واندیشمندان دوکشورو... آیا این فرایند خلاصه طی نخواهد شد؟

ودرآینده شاهد چنین گفتگو هایی نخواهیم بود؟ دراین دهکده کوچک، که نام

جهانی را با خود یدک می کشد، وتعامل ها بیش ازگذشته فشرده ترشده ونیاز

ها باعث می گردد تا مناسبات دووچندجانبه تقویت شود، می شود کنج عزلتی

را برای خود برگزید وفارغ ازاین ارتبا طات پرشماروگسترده به سربرد.