پنجشنبه، بهمن ۱۲، ۱۳۸۵

تنها نگاهي



اين صدا

به نت هاي چوبي جهان

عادت ندارد


شايد

نگاهي كافي ست

تا ورق هاي صبورم را

درزخم صدايم

به سوگ بنشانم


پائين ترها

ورود ممنوع است را

پارك نكن

۱ نظر:

ناشناس گفت...

ماهم باچشم های مان انتظارمیکشیم

بدون توقف درپارک ممنوع ها

شعرتان بسیارزیباست.تبریک می گویم



مهرنوش