اشک‌های بی‌قرار تو
زخم می‌زند
گوشه گوشه‌های افق را
و پشت گلبوته‌های خونین پیراهنت
آواز هزاران لب
به بیضه می‌نشیند
هراسَت مباد
از باد بی دلیل
دختر کوچک غمگینم
از ضلع لحظه لحظه‌ی تصویرت
توفان
در تقاطع چشم‌ها
شعله می‌کشد
هراسَت
مباد
که ضربان واژه‌هایم
به رنگ نبض توست
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر