آن سوتر از روزمره گی ها
در عبور و مرور کلمات
به منظر می آیی
وقتی نسیم
غرور صدایم را
در انعکاس لبانت
رسم جهان می شود
رفتار راه
در لحظه های خاکستر
عقربه های مغفول
پیمانه از حرف می گیرم
بر شیب شانه هایم
استعاره ی عشقی دود می کند
بر این قلمرو بی جسم
در حالت لغتی تازه
طلیعه ی مقصود
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر