چشمان خندان این همه کلمه
و خاطره‌ها
و سوگ این همه فاصله
قناعت می‌کنیم
بی‌تظاهری
حتی حرف‌ها را
و سینه‌ی این همه پیاده رو/ جاده
نسب می‌برد
از کوک پرده‌های انار
انگشت‌های متمرد
و نت‌های گم شده
لای قیچی‌ها
کدام قطعه
بر خاموشی‌ی لبان‌مان
بوسه می‌زند
هزار و یک شب فراموشی را
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر