بارانی‌ها

سطرها
حوصله از کف می‌نهند
و کلمات
پا به پا می‌شوند
کوچه به کوچه

و دست ها که تن می زنند
سالخوردگی‌ی سکوت بی‌قاعده را

هنوز/ به ساعت تشنگی
لب‌های ساحل
افق بی باران را
پرسه می‌زند

باران       که می داند
رویای‌اش
ابرهای گریزپاست