رشته رشته می بارد
بر ارتفاع نگاه
و باد
فضیلت فردا را
لا به لای پلک های سنگین
بیتوته می کند

عاشقیت دست ها
بر ترکه ی اتفاق
رنگ انار می گیرد
نیمکت اش / اما
تنها نمی ماند