یکشنبه، شهریور ۳۱، ۱۳۸۷

آینه


این آسمان که مال خودم نیست

این ستاره ها

که زمان را

رودی تلخ / می گذرند


چشم های من

بی تاب نتی گمشده

در سرنوشت جهان است


شاید

چند قدم مانده / تنها

فتیله ای بگیرانم

تو را

به آینه ها بخشم

۲ نظر:

ناشناس گفت...

شعرقشنگی یه.بخصوص قسمت آخرش

ناشناس گفت...

استاد لذت بردم . درود